เกมเมอร์สายบุ๋น..กับประสบการณ์เล่น PUBG ครั้งแรก!

ปกติผมจะเป็นเกมเมอร์สายบุ๋นที่เล่นเกม Turn-based พวก XCOM, CIV, Fire Emblem หรือไม่ก็เกมยากๆที่ต้องใช้การเรียนรู้สูงอย่าง Dark Souls, Darkest Dungeon แล้วก็ไม่บ่อยนักที่ผมจะได้มีโอกาสเล่นเกมแนวยิงๆ ซึ่งผมก็เล่นบ้างแต่จะออกแนวเล่นแก้เซ็งสัก 2-3 ตาอย่าง CS:GO มากกว่า

กระแสของ PUBG นั้นผมได้ยินมานานแล้วครับ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากเพราะไม่ใช่แนวเกมที่ผมชอบ ประกอบกับตอนนั้นผมกำลังอินไปกับเกม XCOM2, Bloodborne และ Fire Emblem Echo อยู่ก็เลยปล่อย PUBG ผ่านๆไปโดยคิดว่าคงเป็นเกมลอกแบบ Dayz, H1Z1 อะไรพวกนี้ที่ออกมาเกลื่อน Steam นั้นขณะนั้น

ไม่ว่ายากแค่ไหน แต่เวลาอยู่ฝั่งผม คิดได้นานตามสบาย

แต่กระแส PUBG นับวันยิ่งดัง และไม่มีทีท่าจะดับมอดได้ง่ายๆ และเพื่อนๆทีมงาน Gaming Room ก็เล่นกันมี Discord มีกลุ่มเป็นการเป็นงาน จนผมสงสัยว่า “เกมนี้มันดีอะไร? ทำไมคนถึงชมชอบกันนักหนา” คิดได้เช่นนั้นผมเลยลองซื้อ PUBG มาเล่นดูครับ

และนี่คือประสบการณ์ของเกมเมอร์ที่ไม่เคยแตะเกมแนว Battle Royale (และหลีกเลี่ยงมาตลอด) มาลงสนามเกมครั้งแรกครับ

เห็น PUBG แล้วผมนึกถึงหนังเรื่องนี้เลย Battle Royale โครตต้นตำหรับ..

“เงียบครับ โครตเงียบ นี่ด่านเล่นกับร้อยคนจริงป่ะเนี่ย!? ผมใช้เวลาเดินไปเดินมาหาของอยู่ราวๆ 2-3 นาที กด F เก็บของรัวๆ…”

ตาแรกสุดที่ผมเล่นคือแบบ Solo และสิ่งแรกที่ผมรู้สึกเลยเมื่อเริ่มเกม ผมเปิดแผนที่ดูแล้วคิดว่า “แล้วจะทำไงต่อฟระ…” แผนที่โครตใหญ่ ใหญ่มาก ผมจะไปลงตรงไหน? ขณะที่ผมคิดเสียงโหวกเหวกของเพื่อนร่วมสนามก็ดังไปทั่ว และคนก็เริ่มโดดออกจากเครื่องบินไปเรื่อยๆ

“เอาวะ ไปตายเอาดาบหน้าละกัน” คิดได้เช่นนั้นผมก็กระโดด และไปแลนด์ดิ้งลงแถวหมู่บ้านหนึ่งทางเหนือของเกาะ

งียบครับ โครตเงียบ นี่ด่านเล่นกับร้อยคนจริงป่ะเนี่ย!? ผมใช้เวลาเดินไปเดินมาหาของอยู่ราวๆ 2-3 นาที กด F เก็บของรัวๆโดยไม่รู้ว่าอาวุธนี้ดีหรือไม่ ใช้กระสุนไหน หมวกอันนี้ Lv2 แสดงว่าตูต้องเปลี่ยนใช่มะ? แล้วไอวงฟ้าๆ ขาวๆในแผนที่มันคืออะไร? ชีวิตมึนมาก ผมเก็บของเสร็จก็เดินงงๆ ออกมาจากเขตนั้นโดยไร้จุดหมายในชีวิตว่าจะไปไหนต่อดี โชคดีที่ Common Sense บอกผมว่าไอบาเรียสีฟ้าๆที่ไล่หลังผมมาคือสิ่งโครตซวย และให้รีบหนีเข้าไปไหนวงสีขาวอย่างไว

ป่าช้ายังดังกว่านี้ เงียบเกินไป

วิ่งครับ..วิ่งข้ามเขาข้ามถนนแบบมึนๆ ไปสู่เมืองที่เห็นอยู่ลิบๆ
แต่ยังไม่ถึงเมืองก็ถึงจุดพิสูจน์ของเกมนี้ครับ

ผมวิ่งไปจ๋ะเอ๋กับผู้เล่นอีกคนหนึ่งที่วิ่งสวนมาอีกทาง ทันทีที่เขาเห็นผมเขาก็ชักปืนกลมากราดยิงใส่ผมทันที

“ผมเลยลืมไปว่า AK ที่ผมถืออยู่ตอนนั้นปรับเป็นยิง Single และผมก็ลนจนกดค้าง กระสุนออกแค่นัดเดียว”

ผมตกใจมากเลยก้มหมอบกับพื้นดัวยความเคยชิน และเตรียมยิงสวนกลับ แต่ด้วยความที่ผมเคยชินกับเกมแนว CS:GO ที่ปืนมีเพียงระบบยิงเดียว ผมเลยลืมไปว่า AK ที่ผมถืออยู่ตอนนั้นปรับเป็นยิง Single และผมก็ลนจนกดค้าง กระสุนออกแค่นัดเดียว ทางนั้นก็ยิงใส่มาเรื่อยๆ ผมลนจนกดมั่วและวิ่งไปมาเป็นวงกลม!

แล้วผมก็ตายครับรวมเวลาที่ผมเจอในการต่อสู้นั้นไม่ถึง 5-6 วินาทีกับตำแหน่งที่ 70 กว่าๆ ผมออกมาที่หน้า Lobby และนั่งเหวอ ประมวลผลสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นตะกี้

“ปืนเรายิงไม่ออก..เกมนี้มันมีปรับโหมดยิงด้วยเหรอ?”
“เราก็ใส่หมวก ใส่เกราะ ทำไมถึงตายง่ายจัง?”
“แล้วนั่นคือจบเลยเหรอ ไม่มีฟื้นมาเล่นต่อ?”
10 นาทีกว่าๆเราวิ่งไปวิ่งมาเก็บของในทุ่งโล่งๆให้คนมายิงตายเนี่ยนะ?”

และนี่คือประสบการณ์การเล่น PUBG ตาแรกของผมครับ ผมไม่คิดว่าเกมเมอร์ทุกคนจะเจอแบบเดียวกับผม โดยเฉพาะคนที่เคยชินกับเกมแนว FPS หรือเล่นเกมแนว Battle Royale อยู่เป็นทุนเดิมแล้ว แต่กับเกมเมอร์สายบุ๋นที่เกมที่เล่นมา เวลาคือเพือนของเราและจะใช้เวลาคิดนานแค่ไหนก็ได้ เกมที่ต้องอาศัยการตัดสินใจเพียงเสี้ยววินาทีเพื่อตัดสินความเป็นตาย มันทำให้ผมใจเต้นแรงเพราะความตื่นเต้นอย่างไม่เคยมีมาก่อน

ในฐานะคนที่พึ่งเล่น PUBG ผมยังมีประสบการณ์อยากมาเล่าอีกมาก แล้วคุณล่ะครับ เป็นเหมือนผมไหม?

Facebook Comments